Η κυρία Σαββούλα αφηγείται... Από το ντοκιμαντέρ του Βασίλη Λουλέ: «Πέρασα κι εγώ από κει κι είχα παπούτσια από χαρτί». |
«Πέρασα κι εγώ από κει κι είχα παπούτσια από χαρτί από πάνω κόκκινα κι από κάτω κόκκινα».
Τη φράση με την οποία τέλειωναν κάποτε τα παραμύθια επέλεξε ο σκηνοθέτης Βασίλης Λουλές για τίτλο του νέου ντοκιμαντέρ του, που προβάλλεται αύριο και μεθαύριο στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (8 μ.μ.) στην Αθήνα.
Μετά την επιτυχημένη διαδρομή της προηγούμενης δουλειάς του, «Φιλιά εις τα παιδιά» (με θέμα μικρά παιδιά Ελλήνων Εβραίων που σώθηκαν από τον θάνατο κατά τη γερμανική Κατοχή χάρη στην προστασία που τους πρόσφεραν χριστιανοί), ο σκηνοθέτης περιηγήθηκε στα χωριά των Τρικάλων συναντώντας γέρους παραμυθάδες. Βοσκοί, νοικοκυρές, αγρότες, άνθρωποι αγράμματοι οι περισσότεροι, προικισμένοι με το χάρισμα της αφήγησης, διασώζουν ιστορίες, παραδόσεις και θρύλους, τραγούδια και στιχάκια που θα είχαν πια χαθεί.
Ο Βασίλης Λουλές κινηματογραφεί ένα οδοιπορικό στα παραμύθια, μέσα από τα οποία ζωντανεύουν ζώα, φυτά, μεγάλοι κάμποι, μονοπάτια, σταυροδρόμια, πηγάδια και πηγές, ο κουρνιαχτός του δρόμου και η πρωινή ομίχλη, πονηρές αλεπούδες και αετοί, νεράιδες, δράκοι και λάμιες. Οι απροσδόκητοι αφηγητές του Δήμου Τρικκαίων «προχωράν και προχωράν...», εκεί όπου ζουν και αναπνέουν, στο σπίτι, στον αγρό, στον στάβλο, «φτάνοντας» σε κόσμους άγνωστους και κάποτε τρομακτικούς.
Ο σκηνοθέτης, γεννημένος στα Τρίκαλα, στις αρχές του ’60, «μεγάλωσε με παραμύθια που άκουγε στο σπίτι του, στα γύρω σπίτια, στα γύρω χωριά, παντού», όπως λέει ο ίδιος. «Παραμύθια στα μικρά παιδιά για να κοιμηθούν, στους μεγάλους για να αντέξουν στις ατέλειωτες ώρες της χειρωνακτικής εργασίας...».
Το ντοκιμαντέρ «Πέρασα κι εγώ από κει κι είχα παπούτσια από χαρτί» αναδεικνύει, εκτός από την προφορική παράδοση, τις χειρονομίες των αφηγητών, τις εκφράσεις του προσώπου, τις σιωπές και τις εντάσεις, τη γλώσσα του σώματος. Το σενάριο συνυπογράφουν ο Β. Λουλές με τον Κώστα Μαχαίρα. Η μουσική είναι του Νίκου Κυπουργού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου